Έλεγε λοιπόν κάποιος ότι ο Εύρυτος υποστήριζε πως ένας βοσκός, που έβοσκε τα πρόβατα κοντά στον τάφο του Φιλόλαου, του είπε ότι άκουσε κάποιον να τραγουδάει και εκείνος δεν το αμφισβήτησε καθόλου, αλλά ρώτησε και ποιο τραγούδι. Και οι δύο αυτοί ήταν Πυθαγόρειοι, και μάλιστα ο Εύρυτος ήταν μαθητής του Φιλόλαου. Λένε ακόμα ότι κάποιος διηγήθηκε κάποτε στον Πυθαγόρα ότι του φάνηκε πως μίλησε στον ύπνο του με τον νεκρό πατέρα του και τον ρώτησε: «Τι σημάδι είναι αυτό;» και ο Πυθαγόρας του απάντησε ότι δεν είναι κανένα σημάδι, αλλά ότι πραγματικά μίλησε με τον πατέρα του΄ «όπως ακριβώς και το ότι μιλάς τώρα με μένα δεν είναι κανένα σημάδι, έτσι δεν είναι κι εκείνο».

Επομένως, σε σχέση με όλα αυτά δεν θεωρούν αφελείς τους ίδιους αλλά όσους δεν πιστεύουν΄ διότι δεν είναι άλλα δυνατά για τον θεό και άλλα αδύνατα, όπως νομίζουν οι σοφιστές, αλλά τα πάντα είναι δυνατά. Και έτσι ξεκινούν όλα τα ποιήματα, που οι Πυθαγόρειοι αποδίδουν στον Λίνο, αλλά ίσως είναι δικά τους :

«΄Ολα πρέπει να τα ελπίζουμε, γιατί τίποτα δεν είναι αδύνατο΄      όλα είναι εύκολα για τον θεό και τίποτα ακατόρθωτο».