Η «ένωση» με το Θεό : ο σκοπός της ζωής μας
   

«Στην Φιλία και στον Έρωτα, πρέπει κι ο άλλος να ανταποκρίνεται. Αλλοιώς δεν γίνεται. Στην Αγάπη όμως, όχι. Η Αγάπη, όπως μας την δίδαξε για πρώτη φορά ο Χριστός, δίδεται χωρίς να ζητά. Αυτή είναι η μεγάλη, η τεράστια διαφορά. Γιατί παύει να υπάρχει το Εγώ. Παύει να υπάρχει ο εαυτός μας. Όπως παίρνουμε την Αγάπη από τον Θεό, την δίνουμε στον άλλον χωρίς να μας ενδιαφέρει καθόλου τι θα την κάνει... Αυτό είναι το σπουδαίο.»

- Δηλαδή όπως το έκανε ο Χριστός.

«Ακριβώς. Κι όπως το κάνουν πάρα πολλοί άνθρωποι σήμερα. Όλοι οι άνθρωποι του Θεού, έτσι αγαπούν. Δεν αγαπούν επειδή περιμένουν κάτι απ' αυτόν που αγαπούν... Αγαπούν γιατί άμα παύεις ν' αγαπάς, παύεις να ζεις. Όποιοι δεν το ένοιωσαν αυτό δεν ένοιωσαν καθόλου τη Χαρά του Θεού. Καθόλου. Γιατί όλο ασχολούνται με τον εαυτό τους... «Είδες; Εγώ τόσο τον αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο, κι αυτός τίποτα για μένα. Έκανα τόσες θυσίες»...

Κι όλο τέτοιες ανοησίες ακούς! Καμμιά σχέση με την κατά Θεόν Αγάπη! Αυτή η Αγάπη, έρχεται από την Πηγή της Αγάπης πηγαίνει στον άλλον και ξαναπάει στην Πηγή της. Τι λόγο έχω εγώ ύστερα να περιμένω και να αναρωτιέμαι «Μ' αγαπάει, δεν μ' αγαπάει»; Έγινε η «ένωση» με τον Θεό; Τι άλλο θέλουμε; Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας!