Βλέπω την αύρα ενός φίλου. Είναι κίτρινη με ίχνη πράσινα, που μοιάζουν με λεπτά τριχίδια βούρτσας. Το κίτρινο της αύρας του είναι πολύ λερωμένο και θολό και γνωρίζω ότι αυτό οφείλεται στους υπερβολικά πολλούς φόβους που έχει για τη ζωή αυτός ο άνθρωπος. Το μπλε ρουά που βλέπω σαν δεύτερη λωρίδα, είναι το μπλε φως που εμφανίζεται στις αύρες όλων όσοι επιθυμούν και ακολουθούν την αλλαγή της εποχής του Υδροχόου.

Καθόμαστε όλοι μαζί και πίνουμε καφέ. Η φίλη και ο Ν. κάθονται δίπλα δίπλα και συζητούν. Εγώ κάθομαι απέναντί τους και τους παρατηρώ. Βλέπω σταδιακά, όπως μου συμβαίνει συνήθως, τις φιγούρες τους να σκοτεινιάζουν και μπάλες μωβ-μπλε να εκβάλλουν από το μέτωπο της φίλης, όπως απεικονίζεται στα κάτω σκίτσα και να επικάθονται στην αύρα του φίλου μας, πάνω και γύρω από το κεφάλι του. Η διαδικασία ολοκληρώνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου. Για να ελέγξω ότι πράγματι βλέπω σωστά, ανοιγοκλείνω τα μάτια. Βλέπω συνεχώς τις μπάλες να συγκεντρώνονται στην αύρα του Ν. γύρω από το υλικό του σώμα, όπως δείχνει το σκίτσο κάτω δεξιά.

Ο χώρος γεμίζει από μωβ-μπλε μπάλες. Την άλλη μέρα, ο φίλος λέει «... τι υπέροχη αίσθηση μου άφησε η συντροφιά μας, βρε παιδιά!» Σκέφτομαι ότι είδα κυριολεκτικά αυτό το «υπέροχα» που ένιωσε. Ήταν οι μωβ-μπλε μπάλες, που τις απορροφά σιγά σιγά και φαίνεται ότι η επίδρασή τους διαρκεί για αρκετές ώρες.

Διαβάζω στο βιβλίο «Η δύναμη της Σκέψης» του Διδασκάλου Μορύα «αν μία σκέψη κατευθύνθηκε με ειδική καθαρότητα σε ένα ορισμένο πρόσωπο, αναμφίβολα θ' αγγίξει την αύρα του.» Είχα μόλις δει αυτό καθαυτό το άγγιγμα της αύρας από καθαρές σκέψεις.