ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ - Η αύρα του Ήλιου

	Είμαι στην παραλία. Κλείνω τα μάτια και βλέπω το σχήμα που εικονίζεται αριστερά. Η απεικόνισή του είναι περίπου αυτή. Για την ακρίβεια, η εικόνα που βλέπω είναι απόλυτα γεωμετρική. Οι γραμμές πάλλονται διαρκώς, σα να έρχονται ακατάπαυστα από το κέντρο προς τα μένα.
Στο εξώφυλλο του βιβλίου του Λίντμπιτερ, «Τσάκρα, οι πύλες της ψυχής στους αόρατους κόσμους», μέρος του οποίου παρουσιάζεται δεξιά, απεικονίζεται το έβδομο ενεργειακό κέντρο, στην κορυφή του κεφαλιού του ανθρώπου, το οποίο μου θυμίζει την εικόνα που είχα στην παραλία, αλλά και αντίστοιχη εμπειρία τέτοιας θέασης που βίωσα στις 27 Φεβρουαρίου 2002.
Κοίταζα κατάματα τον ήλιο την ώρα της ανατολής από το σπίτι μου. Ό,τι υπάρχει ζωγραφισμένο κυκλικά σ' αυτήν την εικονογράφηση του βιβλίου, το είδα έτσι ακριβώς γύρω από τον ήλιο, μόνο που το φως ήταν ζωντανό. Στη θέση αυτού που φαίνεται σαν μάτι στην εικόνα του Λίντμπιτερ, βλέπω τον ήλιο. Νιώθω ότι βλέπω την αύρα του. Βλέπω κυκλικές ακτίνες, όπως στην πλαϊνή απεικόνιση του τρίτου ενεργειακού κέντρου. Όσο κοιτάζω την αύρα του Ήλιου νιώθω αισιοδοξία, σα να βιώνω αυτό το συναίσθημα για πρώτη φορά. Εκείνες τις μέρες πέφτει στα χέρια μου ένα βιβλίο του Καρλ Γιούνγκ με ζωγραφισμένες μαντάλες. Αυτό που βλέπω μου τις θυμίζει πολύ. Αυτά τα σχέδια είναι αρχετυπικά κι απεικονίζουν την ψυχή ή το συλλογικό Ασυνείδητο, όπως λέει ο Γιούνγκ. Οι μαντάλες είναι η ζωγραφική αποτύπωση των στροβιλισμών της ενέργειας.